: بررسیاثر فنوباربیتال و اریترومایسین بر روی سمیت کلیوی میوگلوبینوریک ناشی از تجویز آتورواستاتین در رت

آتورواستاتین از داروهای کاهنده چربی خون می باشد که در درمان هیپرلیپیدمی بکار می ‍رود. اریترومایسین از آنتی بیوتیک های ماکرولیدی و مهار کننده آنزیم ها از جمله سیتوکروم اکسیداز می باشد در حالی که فنوباربیتال القاگر آنزیم هاست. در مطالعه حاضر اثر تداخلی این داروها در مصرف همزمان بر روی تغییرات پاتولوژیک کلیه رت بررسی گردید. داروها در شش گروه از رت های ویستار (در هر گروه 8 سر) به مدت 15 روز به ترتیب زیر تجویز شد: نرمال سالین، آتورواستاتین، آتورواستاتین + فنوباربیتال، آتورواستاتین + اریترومایسین، فنوباربیتال و اریترومایسین. پس از بی هوشی، خون گیری از قلب انجام شد. در سرم مقادیر میوگلوبین، کراتینین، bun، سدیم، پتاسیم و اسیداوریک اندازه گیری شد. بعد از آسان کشی موش ها، کلیه ها جدا گردید و به روش معمول، مقاطع بافتی تهیه و با هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شد و بوسیله میکروسکوپ نوری بررسی گردیدند. تغییرات پاتولوژیک از جمله نکروز حاد توبولی، نفریت بینابینی، تورم سلولی و غیره ارزیابی گردید. مصرف آتورواستاتین سبب آسیب عضلانی و افزایش معنی دار میوگلوبین سرم رت ها در مقایسه با گروه شاهد شد. مصرف همزمان آتورواستاتین با اریترومایسین یا فنوباربیتال نیز موجب افزایش معنی دار میوگلوبین سرم رت ها در مقایسه با گروه شاهد شد. تغییرات پاتولوژیک مذکور در گروه دریافت کننده همزمان آتورواستاتین با فنوباربیتال با شدت بیشتری مشاهده شد. بنابراین تداخل اثر سمیت کلیوی آتورواستاتین با فنوباربیتال از نظر بالینی بر روی سمیت کلیوی می تواند حائز اهمیت باشد.